Szlaki tatrzańskie wymagają od turysty pewnego doświadczenia górskiego oraz dobrej kondycji fizycznej, a szczególnie te szlaki, które prowadzą powyżej schronisk.
W Tatrach Wysokich szlaki są skalne i wielokrotnie konieczne jest wspomaganie się rękami. Jeżeli wybieramy się w wyższe części Tatr, pamiętajmy że część szlaków prowadzi przez trudny teren. Ścieżki są wąskie i kamieniste, a toki po obu stronach bardzo strome, gdzie trzeba zachować szczególną ostrożność. Jeśli nie mamy doświadczenia w poruszaniu się po eksponowanych szlakach to nie wybierajmy się sami. Zabierzmy ze sobą osobę doświadczoną, a najlepiej wykwalifikowanego przewodnika. Warto wiedzieć, że w wysokie góry nie powinny wybierać się osoby, które mają lęk wysokości lub lęk przestrzeni. Specyfiką chodzenia po Tatrach jest pokonywanie w krótkim czasie znacznych różnic poziomów, jest to wyczerpujące fizycznie i obciążające stawy kolanowe. Na trudnych odcinkach szlaków zamontowane są łańcuchy i klamry. Turysta powinien mieć umiejętności poruszania się za ich pomocą. Turyści przed wyruszeniem w trasę powinni zapoznać się z trudnościami danego szlaku. Miejsca, gdzie znajduje się sztuczne ułatwienie są zaznaczone na niektórych mapach. Pamiętajmy, że po Tatrach nie należy chodzić samotnie, a szczególnie, gdy nie mamy doświadczenia w poruszaniu się po terenie wysokogórskim. Warto też w odwiedzonym po drodze schronisku zostawić informację na temat docelowego miejsca wędrówki, przewidzianego czasu oraz osób nam towarzyszącym. Takie wiadomości zostawiamy też w swojej bazie noclegowej.
Zagrożenia
Na pierwszym miejscu zagrożeń są niesprzyjające czynniki pogodowe. Podczas deszczu, a zwłaszcza we mgle, w chmurach lub śnieżycy gwałtownie spada widoczność, co ma duży wpływ na orientację w terenie i w efekcie do zgubienia sią. Te zjawiska utrudniają i spowalniają wędrówkę, a u niektórych osób mogą wywołać spadek kondycji psychicznej, w niektórych przypadkach może grozić wychłodzeniem organizmu. Dlatego, warto zawsze mieć w plecaku termos z ciepłą herbatą i coś ciepłego i suchego do okrycia. Podobne zagrożenia pojawiają się też wtedy, gdy nieuniknione jest kontynuowanie wędrówki po zmroku. Żeby uniknąć takich sytuacji trzeba zaplanować wędrówkę po górach – zgodnie z własnymi możliwościami fizycznymi. Wracając do czynników pogodowych to najbardziej niebezpiecznym zjawiskiem są burze, którym towarzyszą silne wyładowania elektryczne. Podczas burz najlepiej jak najszybciej zejść do gęstego lasu, co też nie chroni przed całkowicie przed porażeniem pioruna, a jedynie zmniejsza jego ryzyko wystąpienia. Nie wolno chronić się w samotnych skałach. W Tatrach zagrożenia ze strony dzikich zwierząt należą do rzadkości. Większe zagrożenia stanowią żmije wygrzewające się na ścieżkach, polanach lub płaskich kamieniach. By uniknąć ukąszenia, należy nosić buty z wysoką sztywną cholewką. W razie ukąszenia należy jak najszybciej postarać się o pomoc lekarską. Podczas wędrowania przez lasy, można natrafić na gniazda os lub szerszeni. W takiej sytuacji najlepiej się spokojnie oddalić.
Do ostatniej grupy zagrożeń należą trudności terenowe. Na kamienistych ścieżkach lub w zasypanej liśćmi błotnistej koleinie łatwo się poślizgnąć i skręcić nogę. Przed takimi kontuzjami najlepiej zabezpiecza odpowiednio dobrane obuwie oraz wyobraźnia i ostrożność, która powinna towarzyszyć każdemu turyście.
Każdy turysta wybierający się w góry powinien znać na pamięć lub mieć zapisany w telefonie numer alarmowy TOPR – u dla Tatr. W każdej sytuacji zagrożenia dla zdrowia lub życia należy wzywać ratowników. Akcje ratunkowe i poszukiwawcze TOPR-u są bezpłatne.